Aphrodisiaca culinair

Afrodisiaca, oftewel allerlei liefdeskruiden en -gerechten, zijn al eeuwenoud. Hun naam komt van Afrodite - de uit het zeepschuim geboren Griekse godin van liefde en schoonheid - die uit een schelp tevoorschijn kwam die qua vorm op een vrouwelijke schoot leek. Daarom worden alle zeevruchten, zoals mosselen, garnalen, oesters en kreeften, beschouwd als uitstekende afrodisiaca. In de loop van de tijd heeft de nieuwsgierige mens de voedingswaarde en chemische samenstelling van afrodisiaca grondig onderzocht. Het bleek dat ze over het algemeen rijk zijn aan vitamines en mineralen, vaak andere waardevolle voedingsstoffen bevatten die belangrijk zijn voor het menselijk lichaam, en bovendien licht verteerbaar zijn. En hoewel niet iedereen gelooft in de bijzondere eigenschappen van afrodisiaca, is er geen reden om te twijfelen aan het feit dat ze gewoon gezonde en waardevolle voeding zijn.

Omdat men aanneemt dat de goden op de Olympus dankzij ambrozijn en nectar genieten van genoegens van de liefde die niet bekend zijn bij gewone stervelingen, begon de mens naar voedsel te zoeken met een soortgelijke werking. Het eerste recept voor een mengsel dat bedoeld was om de daad van liefde te verlengen, dat in hiërogliefen in Egypte was geschreven, dateert uit 1700 voor Christus. Het adviseerde om de bladeren van meidoorn en acacia te drogen, ze fijn te malen en te mengen met een gelijke hoeveelheid honing, 4 dagen te laten staan, en vervolgens dit middel regelmatig te consumeren.

Tegenwoordig is het aantal ons bekende afrodisiaca enorm. Naast de eerder genoemde honing behoort knoflook tot de oudste afrodisiaca. In het oude Griekenland en Rome was de lucht doordrenkt met de scherpe geur van knoflook (nog steeds wordt het veel gebruikt in de Griekse en Italiaanse keuken). Honing geeft liefde zoetheid en knoflook - vuur (het is echter belangrijk dat geliefden het samen consumeren!). De beroemde Arabische reiziger, Ibn Battuta, die in de 16e eeuw leefde, herinnert zich in zijn verslagen van zijn reizen het liefdevolst zijn verblijf op het eiland Dibat el Halal, waar moslims een "mannelijke kracht" bereikten die niet werd gevonden bij andere volkeren. Overvloedig gekruid met knoflook aten ze gerechten van een bepaald soort vis en dronken ze een drankje van honing en kokosmelk.

Pas na verloop van tijd werden selderij, prei, peterselie, aubergines, broccoli, asperges, alle bladgroenten (zoals sla en kool) en uiteindelijk paprika, wortelen en verschillende soorten kiemen, die het belangrijkste voedsel vormden voor Romeinse gladiatoren, erkend als rijke bronnen van vitamines die een geweldig effect hebben op de seksuele aantrekkingskracht en vruchtbaarheid van vrouwen en het libido van mannen. Paddestoelen - vooral cantharellen, morieljes en vooral truffels - worden ook tot afrodisiaca gerekend. En van fruit worden vooral avocado's, bramen, kiwi's, ananassen en noten - voornamelijk walnoten - gewaardeerd.

Wat betreft vlees worden vooral slachtafval beschouwd als afrodisiaca: lever, maag, nieren, hersenen. En ook het symbool van leven - bloed. Tot deze groep behoren ook de door mannen gezochte rariteiten. In Spanje zijn dit de testikels van stieren, op de Balkan de ogen van lammeren, en in Hongarije de kammen van hanen. De effectiviteit van afrodisiaca hangt ongetwijfeld ook af van wat en hoe er wordt bereid. U kunt een uiterst smakelijk en indrukwekkend opwindend gerecht verkrijgen door smaken en kleuren te combineren en verschillende bereidingswijzen toe te passen - van stomen of koken in water, tot stoven, bakken, grillen, en zelfs marineren.

Onderzoek naar afrodisiaca is een gebied dat nog steeds de aandacht trekt van wetenschappers en onderzoekers. Recente onderzoeken op dit gebied richten zich op het begrijpen van de invloed van verschillende stoffen en technieken op seksuele vermogens en seksuele drang. Er worden studies uitgevoerd naar voedingssupplementen, farmaceutica, voedsel, kruiden, psychologische therapieën en andere factoren die van invloed kunnen zijn op het seksuele leven. Onderzoek naar afrodisiaca richt zich op het beoordelen van de effectiviteit en veiligheid van verschillende stoffen en methoden. Hoewel de resultaten van deze onderzoeken divers kunnen zijn en vaak afhankelijk zijn van verschillende factoren, zijn er enkele veelbelovende onderzoeksrichtingen.

Wat betreft farmaceutica, onderzoek naar geneesmiddelen tegen erectiestoornissen zoals sildenafil (Viagra) en hun nieuwe versies gaat nog steeds door om hun effectiviteit te verbeteren en bijwerkingen te beperken. Onderzoek naar voedingssupplementen zoals maca, ginseng en L-arginine onderzoekt hun mogelijke invloed op seksuele drang en seksuele vermogens. Voedsel en kruiden zoals Siberische ginseng en pompoenzaden worden ook onderzocht op hun potentiële afrodiserende eigenschappen. Psychologische therapieën en technieken ter verbetering van intimiteit worden intensief onderzocht om hun impact op de kwaliteit van het seksuele leven te begrijpen.

Het is echter belangrijk om te onthouden dat de impact van afrodisiaca op seksuele vermogens en seksuele drang divers is en kan afhangen van individuele factoren zoals psychologie en gezondheidstoestand. Daarom is het altijd belangrijk om informatie te gebruiken afkomstig van betrouwbare wetenschappelijke bronnen en advies in te winnen bij een arts of specialist op het gebied van seksuologie voor gepersonaliseerd advies. Bovendien is matiging in het gebruik van afrodisiaca essentieel, en veiligheid moet altijd een prioriteit zijn.